73خداوند حكم شهادت را بر آنان نوشته است و...».

حضرت زينب عليها السلام در روز 11 محرم،بعد از حادثۀ جان‌سوز كربلا،وقتى كنار بدن پاره پارۀ برادرش حسين عليه السلام قرار گرفت،درحالى‌كه هزاران دشمن بى‌رحم او را احاطه كرده بودند،با خون گلوى برادر،پيشانى خويش را رنگين كرد و سپس دست‌هاى مباركش را زير جسد آن حضرت قرار داده،كمى او را بلند كرد و گفت:«اَللَّهُمَّ تَقَبَّلْ مِنّا هٰذَا الْقَلِيلَ مِنَ الْقُرْبانِ!» ¹؛«بارالها! اين قربانى اندك را از ما آل محمد قبول كن».

ز) زينب و مرجعيت حديثى

حضرت زينب عليها السلام از نور اهل بيت عليهم السلام استفاده نمود تا جايى كه بيشترين احاديث فاطمه زهرا عليها السلام،از طريق ايشان روايت شده است.راويان زيادى،از جمله مرحوم «طبرسى»،«ابن ابى‌الحديد»سنى،مرحوم«صدوق»و...،بسيارى از احاديث حضرت زهرا عليها السلام را از زبان حضرت زينب عليها السلام آورده‌اند.

حضرت زينب عليها السلام،از جد بزرگوارش رسول خدا صلى الله عليه و آله،پدرش على مرتضى عليه السلام، مادرش فاطمۀ زهرا عليها السلام،برادرانش امام حسن مجتبى عليه السلام و سيد الشهداء عليه السلام،اسماء و ديگر شخصيت‌ها،احاديث بسيارى نقل كرده است.

زمانى كه حضرت على و افراد خانواده‌اش در ماجراى جنگ جمل و صفين (سال 36 ه‍.ق) در كوفه سكونت داشتند،حضرت زينب عليها السلام نيز در مدينه حدود چهار سال براى بانوان مدينه به تدريس تفسير قرآن پرداخت.

ايثار و بخشش،حجاب و عفت،صبر و پايدارى،مبارزات و...،همه و همه،نشان از مقام رفيع اين بانوى نمونۀ اسلام است.

4.علاقۀ حضرت زينب عليها السلام به امام حسين عليه السلام

محبت و علاقۀ زينب عليها السلام از همان دوران كودكى به امام حسين عليه السلام وصف‌ناپذير است.او مى‌خواست همواره در كنار برادرش باشد و چهرۀ دلرباى او را بنگرد و با او انس و الفت داشته باشد.علاّمه«جزائرى»در كتاب«الخصائص الزينبيّه»مى‌نويسد: