72
فصل هفتم:در احكام حرم مدينه زاد هما اللّٰه شرفاً
.
بدان كه ائمه ثلاثه غير ابوحنيفه برآنند كه مدينه را حرم است همچو مكّه به دليل احاديثِ سابقه در همين 1 باب و ابوحنيفه مى‌گويد كه معنى قول معنى آن حضرت - صلى‌اللّٰه عليه و آله و سلم - كه حرام ساختم مدينه را و محترم ساختم آن 2 را، به دليل آنكه آن حضرت به كسى كه صيد بلبل 3 مى‌كرد فرمودند: «يا ابا عمير ما فعل النغير 4» و نيز از عايشه مروى شده است كه آل محمد را - صلى اللّٰه عليه و آله و سلم - وحوشى بود كه صيد 5 مى‌كردند و نيز ثابت نشده است سَلْب يا سَلبِ جانى [آن وحوش] با وجود آنكه معقول المعنى هم نيست، چه حرمِ مكّه - حرّسها اللّٰه تعالى - با وجود اتفاق امت 6 بر حرمتِ حرم او سلب يا سلب جانى در آنجا مشروع نيست و طحاوى از ائمّۀ حنيفه مى‌گويد:
«احتمال دارد كه نهى از صيد مدينه و قطع شجر آن باشد كه آن 7 دارالهجرت بود و بقاى