37
مقام شهداى كربلا
حضرت سيدالشهدا(ع) در حقّشان فرمود:
«فَاِنّي لا اعلَمُ اصْحاباً أَوْفى وَ لا خيراً من أصْحابِي...
من اصحابى بهتر از اصحاب خويش و يارانى باوفاتر ازياران خودم نمى‌شناسم.» 1
و اين فخر فخيم و افتخار عظيم آنان را بس كه حضرت مهدى موعود، قطب دايرۀ وجود، نام آنها را به بزرگى و ستايش ذكر مى‌كند و با ذكر اسم هر يك به او سلام و درود مى‌فرستد و قاتلش را نفرين مى‌كند و مى‌فرمايد:
«اَلسَّلامُ عَلَيكُمْ يا خَيْرَ انْصار، السَّلامُ عَلَيْكُمْ بما صَبَرْتُمْ فَنعْمَ عُقْبى الدّار، بَوَّأْكُمُ الله مُبوَّءَ الاَبْرار، اشْهَدُ لَقَدْ كَشَفَ اللهُ لَكُم الغِطاءَ... .
درود بر شما اى بهترين ياران! سلام بر شما! به خاطر آنچه شكيبايى ورزيديد، راستى چه نيكو جايگاه و خانۀ آينده‌اى داريد! خدا شما را در مقام نيكان قرار داده است، شهادت مى‌دهم كه خداوند پرده را از برابر ديدگان شما برداشته بود.» 2