43مى‌شود و ابى الفداء نام يكى از پادشاهان اين شهر است كه از سال 1310 تا 1332 م. بر آن حكومت نمود و كتاب تاريخى بزرگ و معروفى از خود برجاى نهاد. اين شهر در سال 638 م. مصادف با 17 قمرى توسط ابوعبيده جراح فتح شد و در دوران حكمرانى زنگى‌ها و ايوبى‌ها رشد و شكوفايى زيادى داشت و آثار باستانى زيادى از دوره‌هاى مذكور در اين شهر برجاى مانده است كه عبارتند از: قلعه حماه، مسجد نورى، مسجد جامع، مسجد ابى‌الفداء، خان اسعد پاشا عظم و خان رستم پاشا، بيمارستان نورى، حمام سعديه، حمام عبيسى و حمام عثمانيه و موزه حماه.
6. استان قنيطره
استان قنيطره يكى از استان‌هاى غربى سوريه است كه با فلسطين اشغالى هم‌مرز است.
مركز اين استان شهر قنيطره است و قنيطره در لغت عربى به معنى «پل كوچك» است.
استان قنيطره داراى زمين‌هاى آتش‌فشانى است و آب و هوايى معتدل و مناسب دارد و ارتفاعات جولان بخشى از ارتفاعات اين استان به شمار مى‌رود. اين استان در جنگ ژوئن 1967 م. اعراب و اسرائيل، به تصرف اسرائيل درآمد و به همين علت اكثريت ساكنان اين استان به سوى دمشق و ساير شهرهاى سوريه مهاجرت كردند، اما برخى از ساكنان طايفه دروز همچنان در مناطق مسكونى خود باقى ماندند و تحت قيموميت اسرائيل قرار گرفتند، اين در حالى است كه دولت سوريه معتقد است كه اينان همچنان جزو شهروندان سوريه به شمار مى‌روند. در جنگ اكتبر سال 1973 سوريه توانست در حدود 60 كيلومتر مربع از زمين‌هاى استان و از جمله آن‌ها شهر قنيطره و روستاهاى اطراف آن را بازپس گيرد. در حال حاضر در خط آتش بس فيمابين سوريه و اسرائيل نيروهاى حافظ صلح سازمان ملل متحد مستقر هستند و زوار ايرانى در طى سال‌هاى گذشته به صورت تورهاى زيارتى از اين شهر وبيمارستان مركزى شهر كه نيمه ويرانه مى‌باشد، بازديد مى‌كردند. عبدالحليم خدام از سال 1964 تا سال 1967 استاندار قنيطره بود.