50دلائل النبوة ابونعيم اصفهانى 42/ فرمود:
« كُنْتُ أَوَّلَ النَّبِيِّينَ فِي الْخَلْقِ وآخِرَهُمْ في الْبَعْثِ».
من نخستين پيامبران در خلقت و آخرينِ آنان در بعثت بودم.
اميرالمؤمنين در نهج البلاغه 200/ مىفرمايد:
«وَ لَقَدْ قَرَنَ اللهُ بِهِ(ص) مِنْ لَدُنْ أَنْ كانَ فَطِيماً أَعْظَمَ مَلَكٍ مِنْ مَلائِكَتِهِ يَسْلُكُ بِهِ طَرِيقَ الْمَكارِمِ وَ مَحاسِنَ أَخْلاقِ الْعالَمِ لَيْلَهُ ونَهارَهُ».
هنگامى كه پيامبر(ص) از شير گرفته شد خداوند بزرگترين فرشته از فرشتگانش را همنشين او گردانيد تا شبانهروز وى را به راههاى بزرگوارى و اخلاق نيك جهان رهنمون سازد.
اين مضمون در منابع اهل سنت نيز از جمله در بهجة المحافل 58/1 آمده است.
به روايت احتجاج طبرسى 133/1 حضرت فاطمه نيز در خطبه تاريخى و مشهور خود در اينباره فرموده است:
«أَشْهَدُ أَنَّ أَبي مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ، اخْتارَهُ قَبْلَ أَنْ أَرْسَلَهُ وَ سَمّاهُ قَبْلَ أَنِ اجْتَباهُ وَ اصْطَفاهُ قَبْلَ أَنِ ابْتَعَثَهُ».
گواهى مىدهم كه پدرم محمد بنده و فرستاده خداست. پيش از آنكه او را بفرستد انتخاب كرد و پيش از آنكه برگزيند ناميد و پيش از آنكه مبعوث گرداند برگزيد.
فَتّال نيشابورى در روضة الواعظين 52/ گويد: «طايفه شيعه اجماع دارند بر اينكه رسول خدا(ص) در نهان رسول و نبى بود و از زمانى كه خداوند تعالى او را مكلف كرد، برخلاف آنچه قريش انجام مىدادند