37اسلام به موضوع غذا اهميت بسيار داده و پيروان خود را از خوردن غذاى ناپاك و حرام بازمى‌دارد. زيرا؛ آنچه مسلّم است اينكه، غذاى حرام در روح و جان انسان اثر وضعى مى‌گذارد و او را به گناه سوق مى‌دهد. خداوند در برخى آيات، مؤمنان را از خوردن غذاى ناپاك و حرام باز مى‌دارد: وَ لاٰ تَأْكُلُوا أَمْوٰالَكُمْ بَيْنَكُمْ بِالْبٰاطِلِ؛ «و اموال يكديگر را به باطل [و ناحق] در ميان خود نخوريد.» (بقره: 188)
همچنين در كريمه ديگرى مى‌فرمايد:
إِنَّ الَّذِينَ يَأْكُلُونَ أَمْوٰالَ الْيَتٰامىٰ ظُلْماً إِنَّمٰا يَأْكُلُونَ فِي بُطُونِهِمْ نٰاراً وَ سَيَصْلَوْنَ سَعِيراً (نساء: 10)
كسانى كه اموال يتيمان را از روى ظلم و ستم مى‌خورند، تنها آتش مى‌خورند و به زودى در آتش سوزان مى‌سوزند.
روايات اسلامى نيز انسان را از حرام‌خوارى منع كرده‌اند. امام سجاد(ع) مى‌فرمايد:
« وَ حَقُّ بَطْنِكَ أَنْ لاتَجْعَلَهُ وِعَاءً لِلْحَرَام » 1؛ « حق شكم تو آن است كه آن را ظرف حرام، قرار ندهى».
همچنين رسول گرامى اسلام(ص) مى‌فرمايد:
« طَهِّرْ مَأْكَلَكَ وَ لا تُدْخِلْ بَطْنَكَ الْحَرَامَ» 2 ؛ « غذاى خود را پاك كن و غذاى حرام را وارد شكم مكن».