19آيا شما از روى شهوت، به جاى زنان، نزد مردان مى‌آييد، بلكه شما مردمى نا آگاهيد.
استاد جوادى آملى درباره اهميت تقويت معرفت دينى مى‌گويد:
اگر مشكل معرفتى كسى حل شود، ديگر گناه نمى‌كند. غالب موارد گناه از اينجا نشئت مى‌گيرد كه گناه‌كار نمى‌داند سر سفره چه كسى نشسته است. 1
يوسف(ع) نيز سرچشمه گناه برادران خود را نادانى مى‌داند و مى‌گويد: «آيا دانستيد، آنگاه كه شما ناآگاه بوديد و با يوسف و برادرش چه كرديد». 2
جهل و نادانى در آموزه‌هاى روايى نيز، از زمينه‌هاى گناه شمرده شده است. امام على(ع) در عهدنامه خود به مالك اشتر مى‌فرمايد: «
لايَجْتَرِئُ عَلَى اللهِ إِلاَّ جَاهِلٌ شَقِيٌّ » 3؛ «گستاخى و جرأت بر (نافرمانى) خداوند را جز جاهل و شقى، روا نمى‌دارد».
آن حضرت همچنين فرموده است:
الْجَهْلُ مَعْدِنُ الشَّرِِّ، الْجَهْلُ أَصْلُ كُلِّ شَرٍّ، الْجَهْلُ يُفْسِدُ الْمَعَادَ. 4