10
پيش‌گفتار
خدايا! اگر نمى‌روم آن‌جا كه بايد، مرا ببر! اگر مى‌روم آن‌جا كه نبايد، بازم دار! اگر نمى‌گويم آنچه بايد، گفتنم آموز، اگر مى‌گويم آنچه نبايد، خاموشم ساز! الهى بينايى‌ام ده تا در چاه نيفتم. دانايى‌ام ده تا در راه نمانم. خدايا! نام تو سبزينۀ وجود من است؛ بى‌نام تو هيچم و بى‌ياد تو دل‌مرده و تاريك، پس اى همه چيزم، لحظه‌اى مرا به خودم وامگذار.
خدايا! هرگاه دستم به سويت دراز مى‌شود، پربهره برمى‌گردد و آن‌گاه كه چشمم به درگاهت خيره مى‌شود، روشنى مى‌گيرد. گفت‌وگوى صميمانه با تو، جانم را طراوت مى‌بخشد و كرامت اشك را در خزانۀ حال ذخيره مى‌كند. با ياد و نام تو، به خودشناسى مى‌رسم و بارش رحمتت را با همه وجودم حس مى‌كنم. خدايا اين پيوند و قرابت را هيچ‌گاه از من مگير.
آنچه مرا از تو دور مى‌سازد و به سياهى جهالت و تاريكى فرو مى‌برد، گناه و پيروى از خواهش‌هاى نفس است، اما تو در كريمه