32پديد آورده است. البتّه كربلا از آغاز اسلام در منابع تاريخ و حديث، با نام‌هاى گوناگونى نظير: كربلا، غاضريّه، نينوا، عمورا، ساحل فرات و رود فرات، مطرح شده است. همچنين با نام‌هاى ماريه، نواويس، طفّ، طفّ فرات، قتلگاه امام حسين(ع)، حائر، حير و اسم‌هاى مختلف و فراوان ديگرى جز اينها، نام‌گذارى گرديده است. ولى مهم‌ترين اسم، در ميان همۀ اين اسم‌ها از نظر شريعت اسلام، «حائر» است؛ به‌خاطر حرمت و قداستى كه اين واژه را دربرگرفته و نيز به واسطۀ اعمال و احكامى كه در فقه و حديث تا روزگار ما، بدان اختصاص يافته است و با اينكه اين اسم، از چنين موقعيّت و اهميّتى برخوردار است، از لحاظ لغوى و تاريخى و فقهى و روايى به طور همه جانبه، مورد بحث و بررسى قرار نگرفته است و اين، همان چيزى است كه ما در اين كتاب به طور گسترده، بدان خواهيم پرداخت. در اين خصوص، رأى و نظر محقّقين علوم دينى و روايى و اهل‌لغت و مورّخين را گردآورى خواهيم نمود و برداشت محقّقانه از تجزيه و تحليل و پردازش اين آراء و نظريّات فراوان و گوناگون را تا دسترسى به هدف مورد نظر، دنبال و حقّ مطلب را تا حدودى و به اندازۀ وسع و توانمان، ادا خواهيم كرد.
آنچه از ظاهر امر به دست مى‌آيد، اين است كه نام «حائر»، بعد از اينكه در آغاز نام‌گذارى، واضح و آشكار بوده، به تدريج از بابت پيدايش خود، دستخوش پيچيدگى و ابهام شده است. سپس اين پيچيدگى و ابهام در معنى و موضوع حائر، پا به پاى زمان، جلو آمده و اين حقيقت با درآميختن نام حائر با اسم «حَيْر» در چند قرن اخير - كه به قول اهل لغت و در اصل مخفّف حائر است - آشكارتر گرديده است.
اين پيچيدگى در مورد نام حائر - چنان‌كه اكنون ملاحظه مى‌كنيم - و نيز آميختگى ميان حائر و حير كه گاهى كاربردى مرادف حائر دارد و زمانى ديگر، در