182قانع، اما از اين ميان تنها لقبى كه شهرت بيشترى داشت و آن «ابن الرضا» بود و آن هم به خاطر آوازۀ فضل و بزرگوارى امام رضا عليه السلام بود.

يكى از راويان مى‌گويد: نزد ابوالحسن رضا عليه السلام در خراسان ايستاده بودم. يكى پرسيد: سرورم اگر حادثه‌اى روى داد به چه كسى رجوع كنيم؟

امام رضا عليه السلام فرمود: به ابوجعفر رجوع كنيد. گويا شخصى كه سؤال كرده بود سن ابوجعفر را كوچك شمرد، از اين رو امام رضا عليه السلام به او فرمود: خداوند سبحان حضرت عيسى عليه السلام را كه صاحب آيينى تازه بود در كمتر از اين سن به نبوت مبعوث كرد. ¹پس از آغاز دوران امامتش حدود 8 سال در مدينه اقامت كرد، در طول اين مدت مورد احترام خاص و عام و پناهگاه دور و نزديك بود. مردم مسائل و مشكلات خود را از آن حضرت مى‌پرسيدند و او در كوتاه‌ترين زمان، مشكلات آنان را حل مى‌كرد. يكى از راويان مى‌گويد:

زمانى كه ابوالحسن رضا عليه السلام از دنيا رفت به حج رفتيم و بر ابوجعفر وارد شديم، شيعيان از هر شهر و ديارى آمده بودند تا ابوجعفر عليه السلام را ببينند. مردم با ديدن امام عليه السلام متعجب شدند اما زمانى كه پرسش‌هاى خود را مطرح كردند و پاسخ مستدل و منطقى گرفتند سر تعظيم فرود آوردند. از سوى ديگر مأمون همواره مورد شماتت عباسيان بود، از اين‌كه امام رضا عليه السلام را به ولايت عهدى برگزيده بود و او