154بسيار سنجيده عمل مى‌نمود، تا بهانه‌اى به دست ظالمان براى آزار اهل بيت پيامبر صلى الله عليه و آله و شيعيان ندهد. آن حضرت به طور پنهانى ياران خود را از همكارى با دستگاه خلافت نهى مى‌كرد، نمونۀ آن، صفوان جمّال است كه امام كاظم عليه السلام او را از كرايه دادن شترانش به هارون الرشيد، حتى براى سفر حج منع كرد. هارون هم از ماجرا آگاه شد و كينه‌اش نسبت به امام افزوده گشت. موسى بن جعفر عليه السلام بدترين روزها را در دورۀ حكومت هارون‌الرشيد سپرى كرد. به دستور او امام را در مدينه دستگير و به بصره برده، يك سال زندانى بود تا ارتباط شيعيان با ايشان گسسته شود. سپس حضرت را به بغداد پايتخت عباسيان بردند.
چندى نزد فضل بن يحيى زندانى بود و آنگاه او را به زندانِ مخوفِ سِندى بن شاهك منتقل كردند. آن حضرت سال‌ها در زندان‌هاى بغداد، در بدترين شرايط به سر برد، دوران محبوسيّت آن حضرت را در سياهچال‌هاى بغداد و در غل و زنجير، از هفت سال تا چهارده سال ذكر كرده‌اند.
سرانجام آن حضرت به دستور هارون الرشيد در زندان مسموم و شهيد شد در حالى كه غل و زنجير به دست‌ها و پاهايش بود.
امام موسى بن جعفر عليه السلام ملازم با قرآن بود و در زمانۀ خويش عابدترين بندۀ خدا و بزرگ‌ترين فرمانبر پروردگار به شمار مى‌آمد. آن حضرت صاحب معجزات و كراماتى بود كه از طرف تمام مسلمانان به تأييد