24تقى، زكىّ، خالص، خاصّ، هادى، صامت، سراج، عسكرى و ... .

به آن حضرت و پدرش امام على النّقى، به احترام جدّ بزرگوارشان امام على بن موسى الرّضا(ع) ابن الرّضا نيز مى گفتند، چنان كه به خاطر پسرش امام مهدى (عج) ابومحمّد نيز مى‌گويند.

از آن جايى كه در شهر سامرا محلّه اى بود كه در آن سپاهيان و نظاميان سكونت داشتند و درست به همين جهت به آن محلّه، محلّه عسكر مى‌گفتند و نيز از آن جايى كه امام(ع) در محلّۀ عسكر اسكان داده شده بود، به امام يازدهم، عسكرى مى‌گويند، چنان كه به امام هادى هم به همين جهت عسكرى مى‌گويند و «عسكريين» كنايه از آن دو بزرگوار است.

اسم پاك مادر آن حضرت را كه زنى جليل القدر و عظيم المنزله و از تبارى تابناك و بزرگ بود، «سليل»، «سوسن»، «حديثه»، «حريبه» و ... نوشته اند. ¹امام(ع) با آن كه عمرى كوتاه داشت امّا چنان چهرۀ درخشان و تابانى را دارا بود كه همگان بويژه انديشمندان و دانشمندان را شيفتۀ كمال بى مثال خويش كرده بود.

با وجود اين كه در ظاهر جوانى بيش نمى نمود ولى پيران پارسا و كاركُشتگان وادى دانش و تحقيق،