18آوردند و با آن نور خدا سر ستيز داشتند:

1 معتصم، هشتمين خليفۀ عبّاسى: وى، بابك خرم دين را كه از زمان مأمون عباسى سر به شورش برداشته بود، به وسيلۀ عمّال خويش دستگير و در شهر سامرا به دار آويخت و هم او بود كه شهر سامرا را مقرّ سپاهيان و نظاميان قرار داد و كاخ‌هاى بلندى را در آن شهر برافراشت.

2 واثق عبّاسى، خليفه اى ستمگر و سبك سر كه از سال 227 تا 232ق، خلافت كرد.

3 متوكّل، ستمگرى كه در ميان زورمداران بنى عبّاس، از همه بيشتر به آل عدالت(ص) كينه مى ورزيد و 17 بار آستان قدس حسينى را در كربلا ويران كرد.

4 منتصر عبّاسى (247 248ق.)

5 مُستعين عبّاسى (248 252ق.)

6 مُعتزّ عبّاسى (252 255ق.)، وى كه چند صباحى فرصت زمامدارى يافته بود، دست به جنايت بزرگى زد و با مسموم كردن حضرت هادى(ع) او را شهيد و خود را تا ابد مورد لعن و نفرين روشندلان تاريخ گردانيد.

اقبال سامرا

متوكّل، دهمين خليفۀ عبّاسى كه بنا به پيشگويى مولا على(ع) كافرترين خلفاى عبّاسى بود، ¹ از ترس