76آيه را بر مدّعاى نويسنده قبول كنيم، بايد بگوييم همۀ امّيّين در شبه جزيرۀ عربستان به چنين كمالى رسيده‌اند، نه تنها صحابه!
شأن پيامبر خداصلَّى اللّٰه عليه و آله و سلَّم بسان شأن پيامبران ديگر است. گروهى از نور آنان بهره گرفته و گروهى ديگر از آن بى‌بهره مانده‌اند و بيشترين افراد را همين گروه دوم تشكيل مى‌دهند، چنان كه مى‌فرمايد: وَ قَلِيلٌ مِنْ عِبٰادِيَ الشَّكُورُ .
پيش داورى مؤلف دربارۀ صحابه كه همگى لباس عدالت و تقوا بر تن كرده‌اند! سبب شده است وى به آيه‌اى استدلال كند كه ارتباطى به آن‌ها ندارد، بلكه دربارۀ عموم مسلمانان سخن مى‌گويد و به فرض ارتباط،بايد گفت مسؤوليت داشتن پيامبر صلَّى اللّٰه عليه و آله و سلَّم گواه بر بهره‌گيرى همگان از وجود آن حضرت نيست.
اكنون وقت آن رسيده كه دو آيۀ ديگر را كه نويسنده با ذكر آن‌ها بر فضايل صحابه استدلال كرده است، مورد