15
پرتوى از حيات علاّمة امينى(قدس سره)
علاّمه، آيت‌الله شيخ عبدالحسين امينى، فقيه، اديب، مورّخ، مفسّر، عارف، محقّق بزرگ، مؤلّف توانا از بزرگان علماى اماميه 1، روز بيستم صفر سال 1322ه- .ق. 2 در تبريز زاده شد. تاريخ علمى اين خاندان، از جدّ علاّمه، شيخ نجف‌على امين الشّرع آغاز مى‌شود. اجداد وى با اين كه از عالمان دينى نبوده‌اند، امّا همواره از محبّان و شيعيان امام على(ع) و در زمرۀ پهلوانان بوده‌اند. شيخ نجف‌على امين الشّرع، در روستاى «سَرْدَها» از نواحى تبريز، در سال 1275 ه- .ق. متولد شد. وى عالمى اديب و معروف به ورع و تقوا بود. لقب «امينى» از ايشان به يادگار مانده است. شيخ احمد امينى پدر علاّمۀ امينى نيز از فقيهان روزگار خويش و معروف به علم و دقّت و عمل صالح بود. از ايشان تعليقه‌اى بر «مكاسب» 3 به يادگار مانده است. استاد محمّدرضا حكيمى مى‌نويسد:
«صاحب الغدير، نخست در دامان پدر و نيايى اهل تقوا و علم و ولاء پرورش يافت. سپس راهى نجف شد و در پرتو انوار علوى و