20به كاظمين به اختصار «كاظم» گفته مى‌شود. 1كاظمين كه به معناى دو كاظم است، براى كاربرد «تغليب» در جمع دوتايى (تثنيه) مى‌باشد. روش تغليبى اين است كه گاهى در جمع دوتايى كه بايد مفردهاى آن يكسان باشند، حالت يكسانى وجود ندارد. براى همين با نام يكى از مفردها را كه به لحاظى بر ديگرى برترى دارد، تثنيه مى‌بندند. اما اين‌كه چرا برخى جوادين گفته‌اند و به مسألۀ برترى نسبى در تغليب توجّه ننموده‌اند، به اين جهت است كه گوهرهاى وجودى امامان عليهم السلام از يك نور بوده و هيچ يك بر ديگرى برترى ندارند؛ مگر در تقدّم در وجود.
از اين رو تغليب به هر دو صورتش صحيح مى‌باشد. در معناى لفظ كاظم بايد گفت او كسى است كه شدت خشم خود را نگه مى‌دارد. 2 اين صفت، در قرآن، از صفات متقين شمرده شده است. 3كاظم صفت برجستۀ امام موسى بن جعفر عليه السلام است. در «مطالب السؤول» كمال‌الدين شافعى آمده، او براى حلم بى‌اندازه و گذشت فراوانش نسبت به افرادى كه به او ستم