21مى‌داشتند، كاظم نام گرفت؛ آن‌حضرت در برابربدى‌آنها به آنان نيكى مى‌كرد. 1هم‌چنين مى‌توان بردبارى امام عليه السلام بر شراره‌هاى اندوه وانفسايى كه هر امام از رنج ديگران بر خود هموار مى‌ساخته و از مدار رضا و تسليم به حق خارج نمى‌شده را علّت اين نامگذارى دانست؛ چنان‌كه در زيارت ايشان آمده:
اللّهم و كمٰا صَبَرَ علىٰ غَيْظِ الْمِحَنِ و تَجَرَّعَ غُصَصَ الكُرَبِ و اسْتَسْلَمَ لِرضٰاكَ وَ أَخْلَصَ الْطّٰاعَةَ لَكَ و مَحَضَ الخُشوعَ. 2