95«كسى كه جنازه را در قبر مى‌گذارد هنگامى كه مى‌خواهد از قبر بيرون بيايد از طرف پا بيرون بيايد، سپس قبر پر شود و به اندازه ى چهار انگشت از زمين بلند شود، وغير از خاك خود قبر چيز ديگرى برآن ريخته يا گذاشته نشود». ¹و در چند صفحۀ بعدى مى‌نويسيد:

«از بعضى‌ها كه از گنبد و بارگاههاى مدرن امروز دفاع مى‌كنند و به دلائل نامعلومى! آنرا وسيله ى نزديكى بسوى اللّٰه مى‌دانند، روايات ذكر شده‌اى را كه از ائمة اهل بيت عليهم السلام نقل كرديم تأويل‌هاى جور واجور مى‌كنند، از جمله اينكه: قبور ائمه و انبياء عليهم السلام از روايات مذكور مستثنى هستند.

پاسخ اين است كه درروايات مذكور بارها ذكر شده كه پيامبران و امامان عليهم السلام صراحتاً از بلند كردن قبور شان منع كردند، و حد آن را چهار انگشت تا يك وجب تعيين نمودند، پس با توجه به اين صراحت، چگونه مى‌توان ادعا كرد كه قبور پيامبران و امامان مستثنى است، بلكه قبور اين بزرگواران بيش از قبور ديگران مورد نهى قرار گرفته است » ²

نقد استدلال

اين نوشتار ازچند زاويه قابل نقد است:

1 - اين روايات از نظر موضوع هيچ ارتباطى به ايجاد گنبد و بارگاه بر روى قبرهاى پيامبران و امامان و أوليا ندارد، زيرا موضوع تمام اين روايات بلند ساختن قبر - يعنى مكان دفن جسد - به مقدار چهار انگشت و يا يك وجب است. در حقيقت اين روايات بيانگر تشويق مردم به مرتفع ساختن قبر از سطح زمين و اجتناب از همسان سازى قبر با زمين به هدف امكان تشخيص قبر در هنگام زيارت است.

نويسنده به هدف فريب افكار عمومى موضوع بلند ساختن قبر را به آن مقدار خاص با موضوع ايجاد گنبد و بارگاه بر بالاى قبر يكى دانسته و تعيين آن مقدار خاصّ را دليل بر حرام بودن ايجاد گنبد و بارگاه بر بالاى قبور پيامبران و امامان عليه السلام