48

11. ستم به خويشتن

رَبَّنٰا ظَلَمْنٰا أَنْفُسَنٰا وَ إِنْ لَمْ تَغْفِرْ لَنٰا وَ تَرْحَمْنٰا لَنَكُونَنَّ مِنَ الْخٰاسِرِينَ (اعراف: 23)

پروردگارا! ما بر خويش ستم كرده‌ايم. اگر ما را نيامرزى و رحم نكنى از زيان‌كاران خواهيم بود.

ظلم و ستم، گاهى نسبت به ديگرى است و گاهى بر خويشتن است.

كسى كه دعوت الهى انبيا را ناديده مى‌گيرد و از سعادت ابدى و رحمت خداوند دور مى‌شود، از فيض خدا محروم شده و در واقع، به خود ستم كرده است. هركس گناه كند و مستحقّ عذاب شود، ظلم به نفس كرده است. رفع اين ظلم هم، در آن است كه انسان توبه كند و راه خير و پاكى پيش گيرد، تا موجبات رحمت و آمرزش الهى را فراهم آورد.

تو آن خداى خالق و رحمانى

من بندۀ حقير و پشيمانم با اين همه گناه كه من دارم چون ادّعا كنم كه مسلمانم؟