28روشن از هدايت الهى دارد، زيرا از دست دادنِ قلب هدايت يافته و نورانى، خود يك زيان بزرگ است.
خداوند همواره هدايت‌گر انسان‌هاست و دوست ندارد هيچ دلى دچار ظلمت كفر و نفاق و رذيلت‌هاى اخلاقى شود، ولى زمينه‌هاى اين خروج از دايرۀ ايمان و هدايت، گاهى به دست خود انسان فراهم مى‌شود و بدين ترتيب، خداوند، صلاحيت برخوردارى از نعمت ايمان و هدايت و حركت در صراط مستقيم را از او مى‌گيرد.
اين آيه، از زبان راسخين در علم و معرفت، بيان شده است كه همۀ آيه‌هاى الهى را قبول دارند و همه را از جانب خداوند مى‌دانند و تسليم پروردگارند. 1دل‌هاى با ايمان، گاهى دچار ترديد مى‌شود و ايمان را از دست مى‌دهد.
افراد هدايت يافته، گاهى در اثر تبليغات نادرست و فريب گمراهان، دست از هدايت مى‌كشند و به بى‌راهۀ گمراهى كشيده و از دين برگشته مى‌شوند.
هدايت، روشنايى دل و جان و گناه و گمراهى، تيرگى دل است. دور از خرد است، اگر كسى از