24

3. بار مسئوليّت

رَبَّنٰا لاٰ تُؤٰاخِذْنٰا إِنْ نَسِينٰا أَوْ أَخْطَأْنٰا رَبَّنٰا وَ لاٰ تَحْمِلْ عَلَيْنٰا إِصْراً كَمٰا حَمَلْتَهُ عَلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِنٰا رَبَّنٰا وَ لاٰ تُحَمِّلْنٰا مٰا لاٰ طٰاقَةَ لَنٰا بِهِ وَ اعْفُ عَنّٰا وَ اغْفِرْ لَنٰا وَ ارْحَمْنٰا أَنْتَ مَوْلاٰنٰا فَانْصُرْنٰا عَلَى الْقَوْمِ الْكٰافِرِينَ (بقره: 286)

پروردگارا! اگر فراموش يا خطا كرديم، ما را مؤاخذه مكن. پروردگارا! بار و تكليف سنگين بر دوش ما مگذار، آن‌گونه كه بر دوش پيشينيان ما نهادى، پروردگارا! تكليفى بيش از طاقتمان بر ما منه، از ما درگذر، ما را ببخشاى و ما را رحم كن، تو مولاى مايى، پس، ما را بر كافران پيروز گردان.

خواسته‌هاى اين دعا:

1. مؤاخذه نكردن خدا از ما، در صورتِ فراموشى و خطا؛

2. رهايى از بار سنگينى كه بر دوش امّت‌هاى پيشين نهاده مى‌شد؛