38در اين زيارت بزرگ به دست مى‌آيد. پس، هر چه هست در تلاش‌هاى خداجويانه ماست؛ نه در صورت آداب و مناسك! مهم اين است كه روح معنوى حج را در مناسك، آن‌چنان جلوه‌گر سازيم كه جلوه‌هاى معنويت ما، رنگ ماندگار بگيرد. اكنون بايد دريافت كه محبت خداوند نصيب كدام دسته از زائران كعبه مى‌شود؟ در حديث معراج، نشانه‌هاى اهل محبت و معنويت، چنين به تصوير كشيده شده است:
يَا مُحَمَّدُ وَجَبَتْ مَحَبَّتِي لِلْمُتَحَابِّينَ فِيَّ وَ وَجَبَتْ مَحَبَّتِي لِلْمُتَعَاطِفِينَ فِيَّ وَ وَجَبَتْ مَحَبَّتِي لِلْمُتَوَاصِلِينَ فِيَّ وَ وَجَبَتْ مَحَبَّتِي لِلْمُتَوَكِّلِينَ عَلَيَّ وَ لَيْسَ لِمَحَبَّتِي عِلْمٌ وَ لا غَايَةٌ وَ لا نِهَايَةٌ وَ كُلَّمَا رَفَعْتُ لَهُمْ عِلْما وَضَعْتُ لَهُمْ عِلماً. 1
اى محمّد! آنان كه به خاطر من با يكديگر دوستى ورزند، سزاوار محبت من هستند و آنان كه به خاطر من به هم مهر ورزند، سزاوار محبت من هستند. و آنان كه به خاطر من با يكديگر پيوند و ارتباط برقرار كنند، سزاوار محبت من هستند. و آنان كه به من توكل كنند، سزاوار محبت من هستند. دوستى من نشانى و فرجامى و پايانى ندارد. هر نشانى را كه براى آنان بالا برم، نشانى را پايين آورم.