107خواهند شد. شايد، از اين رهگذر، بتوان در برابر بزه‌كارى مصونيت يافت. مولاى متقيان(ع)، در اين باره چنين فرمود:
أَلْبُكَاءُ مِنْ خَشْيَةِ اللهِ يُنِيرُ الْقَلْبَ وَ يَعْصِمُ مِنْ مُعَاوَدَةِ الذَّنْبِ. 1
گريستن از ترس خدا، دل را نورانى مى‌كند و از خوگرفتن به گناه مصون مى‌دارد.
عرفات، مكان شناختن است؛ شناختن خدايى كه هستى و آدمى را آفريده است و اين شناختن، با شناخت نعمت‌هاى او همراه خواهد بود؛ نعمت‌هاى ظاهر و پنهانى كه، هر آدمى از آن برخوردار شده است. نعمت هدايت را بايد برترين اين نعمت‌ها دانست كه در پرتو آن، راه زندگى انسانى را جسته‌ايم و اكنون به عرفات گام نهاده‌ايم! پس، وقت آن است كه لحظه‌هاى عرفات را، به لحظه‌هاى بيدارى و خودآگاهى‌مان تبديل سازيم.
ندارم توشه‌اى؟ در اين راه