72 فِي الْأَرْضِ فَسٰاداً أَنْ يُقَتَّلُوا أَوْ يُصَلَّبُوا أَوْ تُقَطَّعَ أَيْدِيهِمْ وَ أَرْجُلُهُمْ مِنْ خِلاٰفٍ أَوْ يُنْفَوْا مِنَ الْأَرْضِ ذٰلِكَ لَهُمْ خِزْيٌ فِي الدُّنْيٰا وَ لَهُمْ فِي الْآخِرَةِ عَذٰابٌ عَظِيمٌ » ¹؛ «همانا جزاى كسانى كه با خداوند و رسول او جنگ نموده ودر روى زمين فساد مى‌نمايند قتل يا به دار آويختن و يا قطع دستها و قطع پاها بر خلاف هم، و يا تبعيد مى‌باشد و اين جزاى آنها در دنيا است و براى آنان در آخرت نيز، عذاب بزرگ و دردناكى است.»

امروز خود شما اين آيه را مستمسك قرار داده و براى سركوبى دشمنان خود به كار گرفته و افراد بيچاره و آواره و بى پناه را به جرمهاى كوچك و بدون استفتا از «مجمع فقه اسلامى» - جدّه يا الأزهر - و علماى بزرگ جهان اسلام، حكم صادر نموده و مجازات مى‌نماييد.

شايد فراموش كرده‌ايد، كه عايشه از پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله نقل كرده كه فرمود:

«رها نماييد كسانى را كه داراى جرم‌هاى سبك مى‌باشند، آنانكه مقدار جرمشان به حدّ شرعى نرسيده است.» ²