80
نجواى سرخ (شرحى بر فرازهايى از زيارت عاشورا)
على محقق طوسى، به كوشش مهديار بامشكى. چاپ اول: قم، انتشارات دليل ما، 1385، 172 ص. (موضوع: نقد و تفسير زيارتنامه)
اين نوشتار، مجموعه سخنرانى‌هايى با موضوع شرح زيارت عاشورا و بيان برخى از وقايع كربلا است. در مقدمه كتاب، دربارۀ اهميت وعظ و خطابه آمده است:
وعظ و خطابه از دير باز، از جمله بزرگترين ابزارهاى دفاع از حريم دين و نشر معارف اسلامى و سخنان پيامبر و ائمه بوده است. پيشينۀ تاريخى استناد از اين روش تبليغى، به زمان خود پيامبر بر مى‌گردد كه مبلغانى را براى نشر و معرفى اسلام به شهرها و مناطق ديگر مى‌فرستادند. (ص 13)
در اين خطابه‌ها، با بهره‌گيرى از آيات قرآن و با استناد به احاديث اهل بيت(عليهم السلام)، فرازهايى از زيارت عاشورا شرح و تبيين شده است.
فهرست
گفتار اول: تفسير فجر، تفسير ليال عشر، تفسير شفع و وتر، معناى محرم، فوايد مجالس سوگوارى امام حسين(ع).
گفتار دوم: سلام و معناى آن، فضيلت سلام، حركت امام به سمت كربلا.
گفتار سوم: اقسام سلام، معناى آل ياسين، سلام به رسول خدا(ص).
گفتار چهارم: عالى‌ترين مقام براى انسان بندگى خدا، عرش و رابطه آن با امام حسين(ع) و...
نغمۀ عاشقى (ده مجلس پيرامون شرح و تفسير زيارت جامعه كبيره)
محمد رحمتى شهرضا. چاپ سوم: قم، انتشارات صبح پيروزى، 1386، 352 ص. (موضوع: نقد و تفسير زيارتنامه)
اين نوشتار، تقرير ده مجلس، پيرامون شرح و تفسير زيارت جامعه كبيره است كه توسط استاد فاطمى‌نيا ايراد شده است.شرح و تفسير اين زيارت، بيشتر جنبه اخلاقى دارد كه براى بيان هر چه بهتر آن، از آيات قرآن و احاديث معصومان(عليهم السلام) بهره برده شده است.
بهترين زيارت، از راه دور و نزديك جامعه كبيره است. البته اين را هم مى‌گويم كه به شرط نشاط بخوانيد، اگر خواندى خسته شدى، همان جا بايد كنار بگذارى والا اگر تا انتظار بكشى كه حتماً به آخر برسد، فايده ندارد... جامعه كبيره را به مقدارى كه نشاط دارى بايد بخوانى. (ص 35)
هر كدام از اين مجالس ده‌گانه، با مباحثى درباره شناخت اهل بيت(عليهم السلام) و جايگاه معنوى آنها آغاز و با ذكر توسل تمام مى‌شود.
فهرست
محرميت به اهل بيت(عليهم السلام)، فرق امام و پيغمبر، فرق هادى و منذر، مراتب ولايت، فرق كرامت و معجزه، عظمت اميرالمؤمنين(ع)، تفاوت هجرت پيامبر و امام حسين(ع)، حج امام سجاد(ع) و قصيدۀ فرزدق، تقدم معرفت بر محبت، طرق الى الله، هدايت عامه و خاصه، نمونه‌اى از عظمت اسلام، حقيقت محمديه.