70مؤلف، از آوردن اسنادِ روايات خوددارى كرده؛ زيرا كتاب براى استدلال و استفاده متخصصان نوشته نشده است.
در ضمن در نقل برخى آداب و احكام زيارت، گاهى با عنوان «توضيح»، به معانى لغات و اخفلاف نسخه‌ها و جمع بين روايات، اشاره‌هايى شده است.
اين كتاب، از منابع مرحوم محدث قمى در تدوين مفاتيح الجنان بوده و ايشان، زيارت حضرت عبدالعظيم(ع) را از اين كتاب نقل كرده است:
به عزم زيارت روضه مقدسه منوره امام معصوم مطهر، وارث مناقب عليه جدّ و پدر، نجم درخشان آسمان نبوت و مصباح افشانِ دودمان فتوت... على بن موسى الرضا، به فيروزى و اقبال سعادت قرين از يمين و شمال متوجه صوب خراسان [...شديم و اين حقير] حسين خوانسارى را به جمع رساله محتوى بر زيارت آن جناب مستطاب و ترجمه و توضيح عبارات و ما يتعلّق بهذا الباب مأمور داشتند، لهذا امتثالاً لامره الاشرف الاعلى، اين رساله را كه مشتمل است بر مقدمه و سه فصل و خاتمه، ترتيب داد. (ص 9)
فهرست
مقدمه / در ذكر بعضى از احاديث معتبره كه در فضيلت و ثواب زيارت آن حضرت (امام رضا(ع))وارد شده است.
فصل اول / در آنچه پيش از سفر و در اثناى آن بايد كرد: بهتر است قمر در عقرب نباشد، روز دوشنبه و چهارشنبه نباشد و...
فصل دوم / در آداب زيارت آن حضرت: غسل كردن، نماز خواندن، خواندن زيارتنامه‌هاى منقول از ائمه.
فصل سوم / در ذكر بعضى از زيارت‌هاى جامعه كه هر يك از ائمه طاهرين(عليهم السلام) را به آن، مى‌توان زيارت كرد: زيارت جامعه كبيره، زيارت امين الله.
فصل چهارم / در بيان زيارت امامزاده‌ها مانند بعضى زيارات متعلّقه به شهداى كربلا و زيارت حضرت معصومه(عليها السلام) در قم و...
المزار
محمد بن مكى (شهيد اوّل)، تصحيح محمود بدرى. چاپ اول: قم، مؤسسه المعارف الاسلاميه، 1375، 331 ص. (موضوع: مزارات اسلامى)
اين اثر، مجموعه‌اى از زيارت‌هاى معصومان(عليهم السلام) و آداب و اعمال مخصوص زيارت آنهاست كه جزو منابع مهم زيارات شيعه محسوب مى‌شود و از همان آغاز تأليف تا كنون، مورد توجه عالمان بوده است.
مؤلف در اين كتاب، موارد بسيارى از زيارات و اعمال آن را نقل كرده، بدون آن كه آنها را به معصومى نسبت دهد و يا منبع و سند آن را بيان كند، ولى در برخى كتاب‌هاى ديگر، اسناد و مدارك آنها ذكر شده است.
البته مؤلف در بعضى موارد، نام گويندۀ زيارت و سؤال راوى از آن حضرت را ذكر كرده و سپس دعا و يا زيارت و اعمال آن را آورده است. به عنوان مثال مى‌توان به زيارت اميرالمؤمنين در روز غدير مشهور به (امين الله) كه از جابر جعفى، از امام باقر(ع)، از پدر بزرگوارش امام سجاد(ع) نقل كرده است و نيز زيارت امام حسين(ع) كه صفوان بن مهران جمّال از امام صادق(ع) نقل مى‌كند و دعاى «اللهم عظم البلاء» كه از امام زمان نقل مى‌كند و يا دعاى مسجد كوفه كه از امام صادق نقل مى‌كند، اشاره كرد. يكى از ويژگى‌هاى اين كتاب، وجود برخى از دعاها و زيارت‌ها است كه تنها در اين كتاب نقل شده و بدون شك، مؤلف كه
از بزرگ‌ترين عالمان شيعه است، آن را بدون مدرك و سند ذكر نكرده است، اما به لحاظ اختصار و يا دليل ديگرى، از ذكر منبع و سند آن خوددارى نموده است، مانند زيارت مختار بن ابى عبيده ثقفى.