44ابن‌هشام به نقل از ابن‌اسحاق مى‌نويسد:

«فلمّا قَدِموا على رسول اللّٰه - صلّى‌اللّٰه عليه [ وآله ] وسلّم - المدينة قال: ما أمرتكم بقتال في الشهر الحرام؟ فوقف العير و الأسيرين، و أبى أن يأخذ من ذلك شيئاً». ¹و از اماميه مذهب، ابوالحسن على بن ابراهيم قمى ذيل آيۀ 217 سورۀ بقره، مى‌نويسد: «فعزلوا العير و ما كان عليها ولم ينالوا منها شيئاً». ²بر اساس اين سند، پيامبر صلى الله عليه و آله از وقوع حادثۀ قتل متأثّر شد؛ بار تجارتى را كنار گذاشت و حاضر نشد طبق رسوم سنّتى آن جامعه در تقسيم‌بندى غنايم، آنها را بخشش نمايد.

واقدى اين واكنش تند پيامبر صلى الله عليه و آله را به ارتكاب چنين كارى از طرف عبداللّٰه بن جحش و هم‌راهان او از طريق ابن أبي سَبْرَة به نقل از سليمان بن سُحَيم اينگونه در كتاب «المغازى» ثبت كرده است:

«ما أمرهم رسول اللّٰه - صلّى‌اللّٰه عليه [ وآله ] وسلّم - بالقتال في الشهر الحرام و لا غير الشهر الحرام، إنّما أمرهم أن يتحسّسوا أخبار قُرَيش». ³لذا معلوم مى‌شود كه پيامبر صلى الله عليه و آله ياران خود را به انجام قتل در ماه حرام و يا غير ماه حرام ترغيب نكرده است و اين در حالى است كه قريش از هر قتل و شكنجه و آزارى نسبت به مسلمانان حمايت مى‌كرده است.

عبداللّٰه بن جحش و هم‌راهان او بدون اين‌كه اجبارى بر قتل و قتال در كار باشد،