41هيچ نقشى نداشت؛ امّا چون چند تن از مسلمانان، مرتكب آن شده بودند، موجب حوادثى شد كه اذهان بت‌پرستان آن را به شخص پيامبر صلى الله عليه و آله مرتبط دانستند.
بگذاريد در خصوص اين برهه از زمان توقّفى كنيم؛ اسناد مربوط را زير و رو كرده، حقيقت امر را بى‌هيچ دلبستگى خاصّى جويا شويم:
2 / ب : خطاى عبداللّٰه بن جحش
بايد ديد خطاى ابن‌جحش، چه واقعۀ مهمّى بوده كه بيهقى گفته است:
ابن‌شهاب زهرى ضمن بيان حديث واقعه، آن را موجب جنگ دانسته است. 1و محمد بن جرير طبرى از عروةبن زبير ياد مى‌كند كه او نظر داده:
«قتل عمرو بن حضرمى سبب واقعۀ بدر و حتّى ديگر جنگ‌ها ميان پيامبر خدا و مشركان قريش شد.» 2 متن عربى:
«و كان الّذي هاج وقعة بدر و سائر الحروب التي كانت بين رسول اللّٰه - صلّى اللّٰه عليه [و آله] و سلّم - و بين مشركي قريش فيما قال: عروة بن الزبير ما كان من قتل واقد بن عبداللّٰه التميمي، عمرو بن الحضرميّ».
در هفدهمين ماه توقّف پيامبر در مدينه، دو ماه قبل از وقوع حادثۀ بدر ميان قريشيان و مسلمانان (يعنى در ماه رجب) پيامبر صلى الله عليه و آله عبداللّٰه بن جحش را به همراه تنى چند از ياران خود براى بررسى موقعيّت رفت و آمدهاى گروهىِ قريشيان به حوالى مكّه فرستاد تا صرفاً از بت‌پرستان در ارتباط با تصميمات آنها براى آزار و تحت فشار قرار دادن مسلمانان، اخبارى به دست آورده، به مدينه بازگردند.
پيامبر صلى الله عليه و آله اين مسؤوليّت را در نامه‌اى نگاشته و به دست عبداللّٰه بن جحش داد تا در