57
مرحلۀ نخست از تاريخ حرم ائمّۀ بقيع عليهم السلام
«بقيع الغرقد»مقدس‌ترين و با فضيلت‌ترين امكنه و بقاع پس از مدفن رسول خدا صلى الله عليه و آله در مدينۀ منوّره است.
بقيع اوّلين مدفن و مزارى است كه به دستور رسول اكرم صلى الله عليه و آله و به وسيلۀ مسلمانان صدر اسلام به وجود آمده است.
بقيع جايگاه حرم مطهّر چهار امام معصوم از ائمۀ هدى و مدفن همسران و فرزندان و اقوام و عشيرۀ پيامبر اسلام و جمع كثيرى از صحابه 1 و ياران آن حضرت و تعداد بى‌شمارى از شهدا و علما و تاريخ‌سازان در طول تاريخ است و لذا از ديدگاه معنوى داراى جايگاهى والا و از نظر تاريخى از ارزش فوق العاده بر خوردار است.
معناى لغوى بقيع
اين مدفن مقدّس و تاريخى در اصل«بقيع الغرقد»و«بقيع»ناميده مى‌شد و در قرن‌هاى اخير گاهى«جنّة البقيع»نيز گفته مى‌شود.
ابن اثير مى‌گويد:«البقيع المكان المتّسع من الأرض ولا يسمّى بقيعاً إلّاوفيه شجر أو أصولها»؛ در لغت بقيع به محلّ وسيعى كه داراى درخت و يا ريشه درخت باشد گفته مى‌شود او مى‌افزايد: چون بقيع قبلاً داراى درخت«غرقد»و ريشه‌هاى آن بود پس از قطع