21احاديث تحريف نما در كتاب‌هاى اهل سنت،از جمله موطأ مالك بن انس ¹(م.179) فضائل القرآن ²قاسم بن سلام(م.224 ه‍.ق)و...،موجب واكنش اماميه بر آنها بوده است؛ از جمله فضل بن شاذان(م.260 ه‍.ق)كه در طى چند صفحه از كتابش به آن پرداخته و بر اهل سنت به شدت خرده گرفته ³،ليكن به تدريج شكل واكنش‌ها دگرگون شده است،تا آنجا كه شيخ ابو جعفر صدوق(م.386 ه‍.ق)در مقام دفاع از قرآن و رفع اتهام از شيعه، به صراحت اعلام مى‌دارد«اخبار تحريف نما[ در صورت احراز صحت سند ]بر وحى غير قرآنى حمل مى‌شود و هركس شيعه را متهم به تحريف قرآن كند،دروغ‌گوست ...» ⁴و سپس سيد مرتضى علم الهدى(م.436 ه‍.ق)از گروهى اندك از اماميه با نام«اصحاب حديث»و نيز از اهل سنت با نام«حشويه»ياد مى‌كند كه به ظاهر احاديث ضعيف در اين زمينه بسنده كرده و از ادله‌ى قطعى سلامت قرآن از تحريف روى برتافته‌اند و ازاين‌رو مخالفت آنان،به دليل ناتوانى در مبنا و بنا،به هيچ روى قابل اعتنا نيست ⁵.