52سخن او چنان بر مى‌آيد كه ابو عبد الله در قرن سوم مى‌زيسته. 1و مى‌گويد كه او را كتابى بوده به نام«منسك»و در آن ذكر مساجدى است كه در مدينه مردم زيارت مى‌كنند.چون مسجد النور و مسجد السقيا و عينين.
سمهودى در جاى ديگر گويد كه:امام ابو عبد الله اسدى از متقدمين،در كتاب خود گويد اماكنى كه در خارج مدينۀ شريفه زيارت مى‌شوند عبارتند از مسجد الفتح بر سر كوه و مسجد ذباب نيز بر سر كوه. 2و در جاى ديگر مى‌گويد:ابو عبد الله اسدى كه از متقدمين است،از مسجد عينين ياد كرده و گفته است آن را«مسجد العسكر»نيز گويند ولى مسجد العسكر غير از مسجد عينين است و هر دو بر دامنۀ كوه جاى دارند. 3آنگاه از اماكنى كه ميان مكه و مدينه واقع شده‌اند ياد مى‌كند چون بئر عروه،ذو الحليفه،سياله،ورقان،مسجد الظبيه،روحاء، شنوكه،مسجد المنصرف،رويثه،مسجد المنبجس،العرج،الحفيره،الطلوب،الاثايه،العاند، تعهن،الابواء،الجحفه،خمّ،المدارج،امج،لحياجمل،الجىّ،البيضه،خليص،تنعيم،مسجد عائشه،كراع الغميم،قدس و وادى الازرق.
و در راه نجد از اين اماكن نام مى‌برد:بركة اوطاس،رحضيّه،حزم بنى عوال،افاعيه، قباء،بطن نخل و كليّه.
و اماكنى كه در راه كوفه‌اند:ذو القصّه،طرف،مغيث،ربذه،فيد،نخيل،نهر السائب و قاحه.
ابو عبد الله اسدى از اماكن ميان مدينه و بصره،فقط از ضربه ياد كرده و از اماكن شمال مدينه فقط به ذكر ذو المروه بسنده كرده است.
از آنچه سمهودى از ابو عبد الله اسدى در كتاب خود آورده،معلوم مى‌شود كه به دو چيز توجه خاص داشته يكى مساجدى كه حضرت رسول-ص-در آنها نماز به جاى آورده و ديگر راههايى كه از مدينه منشعب مى‌شود.اسدى طول اين راهها و نشانه‌هاى بريد و چاهها و آبها و عشاير و اماكن آنها را برشمرده است.