353طبرى گويد:على بن الحسين را مالى بود در جنب مدينه. 1سمهودى گويد:عباثر واديى است از اشعر ميان نخلى و بواط در آنجا نقبى است كه به ينبع مى‌رسد از آن بطنى از بطون جهينه.موسى بن عبد اللّه حسينى قسمت پايين آن را از ايشان خريد و در آن چشمه‌اى از زمين برآورد.
سمهودى گويد:حفياء صدقۀ حسن بن على بود و مرتج واديى است نزديك مدينه از آن حسن بن على و گويند موضعى است نزديك ابواء.
ياقوت گويد:مرتج واديى است نزديك ودّان و گويند در صدر نخل از واديهاى اشعر در غور در ينبع مى‌ريزد.پايين آن چشمه‌هايى است از آن حسن بن حسن بن على از آن جمله است ذات الاسيل و در پايين دست آن بلده است و بليده.و سياله از آن فرزندان حسن بن على-ع-است و به قولى از قريش.
سمهودى بر اين مى‌افزايد كه در يك ميلى آن چشمه‌اى است معروف به سويقه از آن فرزندان عبد اللّه بن حسن با آب بسيار و شيرين. 2
بكرى گويد:خزره نزديك سويقه از آن خاندان حسن بن حسن بن على-ع-است. 3
اما سمهودى گويد:خزره از واديهاى اشعر است در قفاره مى‌ريزد.ساكنانش فرزندان عبد اللّه بن حصين اسلمى است.مليحه در آنجاست در پايين آن چشمه‌اى است موسوم به سويقه.
بكرى گويد:بثنه زمينى است روبه‌روى سويقه در مدينه.عبد اللّه بن حسن بن حسن آن را زراعت مى‌كند.در پايين حوره،چشمۀ عبد اللّه بن حسين است و به سويقه معروف است.
سپس در ميان سفح و مشاش جارى است.ذات الشعب و مليحه در آنجاست.و سقيا كه چاهها و چشمه‌ها و بركه‌هاى بسيار دارد،قسمت زيادى از آن صدقات حسن بن زيد است. 4
سمهودى گويد:سويقه چشمه‌اى است شيرين با آب بسيار در پايين حزره(حوره؟)در يك ميلى سياله از آن فرزندان عبد اللّه بن حسن.مجد گويد:سويقه موضعى است نزديك مدينه كه جمعى از آل على بن ابى طالب در آنجا زندگى مى‌كنند. 5