45فِي بَيْتِكَ، وَعَلىٰ كُلِّ مَأْتِيٍّ حَقٌّ لِمَنْ أَتٰاهُ وَزٰارَهُ، وَأَنْتَ خَيْرُ و زائر خانهات مىباشم و بر هر وارد و زائرى حقى بر صاحب خانه مىباشد، و تو مَأْتِيٍّ وَأَكْرَمُ مَزُورٍ، فَأَسْأَلُكَ يٰا اللّٰهُ يٰا رَحْمٰانُ بِأَنَّكَ أَنْتَ اللّٰهُ الَّذِي بهترين و گرامىترين كسى هستى كه بر او وارد مىشوند، پس از تو مىخواهم اى خداى رحمان لاٰ إِلٰهَ إِلّاٰ أَنْتَ، وَحْدَكَ لاٰ شَرِيكَ لَكَ ، بِأَنَّكَ وٰاحِدٌ أَحَدٌ صَمَدٌ، كه معبودى جز تو نيست تنها و بىهمتايى، يگانه، يگانه، بىنياز، لَمْتَلِدْ وَلَمْ تُولَدْ وَلَمْ يَكُنْ لَهُ [لَكَ] كُفُواً أَحَدٌ، وَأَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُكَ نه زادهاى و نه زاده شدهاى، و براى تو همتايى نمىباشد و اينكه محمّد وَرَسُولُكَ، صَلَّى اللّٰهُ عَلَيْهِ وَعَلٰى أَهْلِ بَيْتِهِ، يٰا جَوٰادُ يٰا كَرِيمُ يٰا بنده و فرستادۀ توست كه صلوات خدا بر او و خاندانش باد اى بخشنده مٰاجِدُ يٰا جَبّٰارُ يٰا كَرِيمُ، أَسْأَلُكَ أَنْ تَجْعَلَ تُحْفَتَكَ إِيّٰاىَ بِزِيٰارَتِي اى كريم اى بزرگ اى خطاپوش، اى كريم از تو مىخواهم كه هديه مرا به خاطر إِيّٰاكَ أَوَّلَ شَيْءٍ تُعْطِيَنِي فَكٰاكَ رَقَبَتِي مِنَ النّٰارِ».
زيارتم از خانۀ تو، نخستين عطايت را رهاييم از آتش قرار بده.»
پس سه مرتبه بگويد:
«اَللّٰهُمَّ فُكَّ رَقَبَتِي مِنَ النّٰارِ».
«خداوندا! مرا از آتش رهايى بخش.»