102

دعاى توسّل

حاجتها را بايد از خداوند خواست، امّا براى برآورده شدن آنها بايد كسانى را كه مقرّب درگاه خدايند، وسيله قرار داد، و خدا را به حق و مقام و منزلت آنان قسم داد، و آنان را شفيع ساخت. اين كار «توسّل» نام دارد. مرحوم علامۀ مجلسى نقل مى‌فرمايد: دعاى توسل را محمّد بن بابويه از معصوم عليه السلام روايت كرده و گفته است: در هيچ امرى اين دعا را نخواندم، مگر آن كه به زودى اثر اجابت آن را يافتم:

«اَللّٰهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ وَأَتَوَجَّهُ إِلَيْكَ بِنَبِيِّكَ نَبِيّ‌ِ الرَّحْمَةِ مُحَمَّدٍ «خدايا از تو مى‌خواهم و بسويت رو كنم بوسيلۀ پيامبرت پيامبر رحمت محمد صلى الله عليه و آله صَلَّى اللّٰهُ عَلَيْهِ وآلِهِ، يٰاأَبَاالْقٰاسِمِ يٰا رَسُولَ اللّٰهِ يٰا امٰامَ الرَّحْمَةِ يٰا اى اباالقاسم اى رسول خدا اى پيشواى رحمت اى سَيِّدَنٰا وَ مَوْلٰينٰا، إِنّٰا تَوَجَّهْنٰا وَاسْتَشْفَعْنٰا وتَوَسَّلْنٰابِكَ إِلَى‌اللّٰهِ آقاى ما و سرور ما، ما رو آورديم و شفيع گرفتيم و توسل جستيم بوسيلۀ تو به‌درگاه خدا وَقَدَّمْنٰاكَ بَيْنَ يَدَيْ حٰاجٰاتِنٰا، يٰاوَجِيهاً عِنْدَ اللّٰهِ اشْفَعْ لَنٰا عِنْدَاللّٰهِ، و تو را پيش روى حاجت‌هاى خويش قرار داديم اى آبرومند در نزد خدا براى ما، نزد خدا