101وَالْمُؤْمِنٰاتِ بِاللُّطْفِ وَالْكَرٰامَةِ، وَعَلىٰ أَمْوٰاتِ الْمُؤْمِنِينَ و مؤمنات به لطف و بزرگوارى و بر مردگان مؤمنين وَالْمُؤْمِنٰاتِ بِالْمَغْفِرَةِ وَالرَّحْمَةِ، وَعَلىٰ مُسٰافِرِي الْمُؤْمِنِينَ و مؤمنات به آمرزش و رحمت و بر مسافرين مؤمنين وَالْمُؤْمِنٰاتِ بِالرَّدِّ إِلىٰ أَوْطٰانِهِمْ سٰالِمِينَ غٰانِمِينَ، بِرَحْمَتِكَ يٰا و مؤمنات به بازگشتن بسوى وطنهاى خويش به سلامتى و بهره‌مندى به رحمتت اى أَرْحَمَ الرّٰاحِمِينَ، وَصَلَّى اللّٰهُ عَلىٰ سَيِّدِنٰا مُحَمَّدٍ خٰاتَمِ النَّبِيِّينَ مهربانترين مهربانان و صلوات و درود فرستد خداوند بر آقاى ما محمد خاتم پيمبران وَعِتْرَتِهِ الطّٰاهِرِينَ، وَسَلَّمَ تَسْلِيماً كَثِيراً».
و عترت پاكيزه‌اش سلام فرستد بسيار.» و شيخ بن فهد گفته كه مستحبّ است بعد از دعاء سمات بگوئى:
«اَللّٰهُمَّ إِنِّي أَسْأَ لُكَ بِحُرْمَةِ هٰذَا الدُّعٰاءِ، وِ بِمٰا فٰاتَ مِنْهُ مِنَ «خدايا از تو مى‌خواهم به حرمت اين دعا و به آنچه از نامهايت كه در آن الْأَسْمٰاءِ، وَ بِمٰا يَشتَمِلُ عَلَيْهِ مِنَ التَّفْسِيرِ وَالتَّدْبِيرِ الَّذِي لاٰ يُحِيطُبِهِ ذكر نشده و به آنچه دربردارد از تفسير و تدبيرى كه كسى جز تو بر آن احاطه إِلّاٰ أَنْتَ، أَنْ تَفْعَلَ بِي كَذٰا وَكَذٰا».
ندارد كه دربارۀ من چنين و چنان كنى.»
و بجاى كذا و كذا حاجت‌خود را بخواهد.