43

ورود زينب به كربلا و ماجراى شب و روز عاشورا

بيشتر اشاره شد كه دختر بزرگوار اميرمؤمنان تا پيش از شهادت برادر ارجمندش امام حسين عليه السلام كه بار سنگين تبليغ پيام آن‌حضرت به‌گوش مردم آن زمان به دوشش نيامده بود و مسؤوليّت قافله‌سالارى و سرپرستى بازماندگان امام عليه السلام به‌عهده‌اش محول نشده بود، تحمل كمترى در برابر آن حوادث سهمگين و مصيبت‌هاى سختى كه به‌فاصلۀ اندكى براى وى و ديگران پيش آمد از خود نشان مى‌داد، اما از زمان شهادت امام عليه السلام به بعد گويا نيروى شكيبايى و تاب و توانش در برابر حوادث ناگوار چندين برابر شد، و همچون كوه عظيمى ، آن مصيبتهاى كمرشكن را يكى پس از ديگرى برخود هموار مى‌ساخت.

و اين يك قانون مسلّم و سنّت الهى است، كه خداى تعالى خود فرموده است:

إِنَّ الَّذِينَ قٰالُوا رَبُّنَا اللّٰهُ ثُمَّ اسْتَقٰامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ الْمَلاٰئِكَةُ أَلاّٰ تَخٰافُوا وَ لاٰ تَحْزَنُوا ¹.

[ آنان‌كه گفتند پروردگار ما خداست و سپس استقامت ورزيدند، فرشتگان بر آنها نازل شوند كه نترسيد و بيمناك نباشيد.]

و هم او فرموده:

إِنْ تَنْصُرُوا اللّٰهَ يَنْصُرْكُمْ وَ يُثَبِّتْ أَقْدٰامَكُمْ ... ²