23شش ستون بود. ابن‌زبير همچنين فرمان داد از صنعاء، سنگ مرمر آوردند و سقف كعبه را با آن پوشاندند. او حدود ده ذراع از مطاف پيرامون كعبه را نيز هموار كرد، حجرالأسود را در جاى خود نهاد و پس از پايان كار نوسازى، بيرون و اندرون كعبه را عطرآگين ساخت و آن را با پارچه‌اى كتانى پوشاند. در كعبه نيز چهار روزنه گشود و در آن چراغهايى آويخت.
ازرقى گويد: ابن‌زبير با خريد شمارى از خانه‌ها و افزودن بر فضاى مسجد، مساحت آن را به نه جريب (هر جريب 3600 ذراع مربع) رساند.
دورۀ اموى
در زمان خلافت عبدالملك بن مروان، به سال 75 ه . (694 م) حَجّاج، كعبه را كه ابن‌زبير بازساخته بود، ويران كرد و آن را بر اساس نقشۀ پيش از آن ساخت. او همچنين فرمان داد ديوارهاى مسجد را بالاتر بردند، سقف آن را با چوب ساج پوشاند و بالاى هر يك از ستون‌هاى مسجد را با پنجاه مثقال طلا زيباسازى كرد.
به سال 91 ه . (709 م) وليد بن عبدالملك تنها به تعمير و محكم‌سازى مسجد پرداخت. او نخستين كس بود كه ستون‌هاى مرمرين را به مسجد آورد و بر فراز آنها طاقى از جنس ساج آذين شده بنا كرد. بالاى ستون‌ها را نيز با نصب قطعات طلا در ورقهاى مسين شكل بخشيد. وسط طاقها را هم، براى اوّلين بار، كاشيكارى كرد و در مسجد رواق‌هايى ساخت.
دورۀ عبّاسى
در سال 137 ه . (754 م) ابوجعفر منصور، مسجدالحرام را از دو طرف شمالى و غربى گسترش داد و شبستانى به مساحت دو برابر اصل مسجد بر