57مغرب دكة الاغْواتِ امروزى و كمى به طرف جنوب.
از اين رو برخى از مورّخان مى‌پندارند كه دكةالأغوات مكان صُفّه بوده است. و حال آنكه حقيقت اين‌است كه آنجا صُفّه‌اى است كه در شرق مكان صُفّه واقع شده، هنگامى كه وليدبن عبدالملك مسجد نبوى را تا اين مكان توسعه داد. 1
ابن سعد در مرسل يزيدبن عبداللّٰه بن قسيط روايت كند كه اهل صُفّه مردمى از اصحاب رسول خدا صلى الله عليه و آله بودند؛ فقرايى بودند بدون خانه. در مسجد مى‌خوابيدند و جز آنجا جايى نداشتند. 2 رسول خدا صلى الله عليه و آله با آنان انس داشت. آنها را به خوردنى و آشاميدنى خود دعوت مى‌كرد. در شمار عيال او بودند.
صحابه نيز يك يا دو و سه نفر از آنها را به خانه مى‌بردند و طعام مى‌دادند. گاه نيز خوشه‌هاى رطب را ميان دو ستون مسجد مى‌آويختند و آنها از آن مى‌خوردند تا سير مى‌شدند.
ابونُعَيم در «حِلية الأولياء» نام آنها را آورده كه بيش از صد كس بوده‌اند. مشهورترين اصحاب صفه، ابو هُريره - عبد الرحمان بن صَخر - است.
او رنج‌ها ومحنت‌هاى اهل صُفّه را براى ما تصوير كرده است. از گرسنگى و برهنگى و نيز از طعام خودشان در نزد رسول خدا صلى الله عليه و آله مطالبى گفته است كه بايد براى آگاهى از آنها به كتب تاريخ رجوع كرد. 3