70و معارف فراوان و والايى دارد كه هدف اصلى حج را تشكيل مى‌دهند.
فضل بن شاذان از هشتمين امام، على بن موسى الرضا - ع - از علل تشريع حج مى‌پرسد و حضرت پاسخ مى‌دهد:
«لعلّة الوفادة الى اللّٰه»؛ «حج به سوى خدا رفتن و در پيشگاه بارى تعالى حاضر شدن است.» (كسى كه معناى حضور در پيشگاه حىّ داور را بداند و بفهمد، به غير او توجه نكرده، خود را به گناه نمى‌آلايد.)
«وطلب الزيادة»؛ «حج زيادت‌طلبى و كمال‌خواهى و از خدا پاداش و ثواب فراوان خواستن است.»
«والخروج من كلّ ما اقترف العبد، وتائباً مما مضى، مستأنفاً لما يستقبل»؛ «حج، از گذشتۀ تاريك و پرگناه خارج شدن و از آنچه در گذشته انجام شده توبه كردن و براى آينده كار خوب و نيك را از نو آغاز كردن است.»
«مع ما فيه من اخراج الأموال»؛ «(حج وسيله‌اى براى) خارج نمودن و جداسازى دارايى‌ها از يكديگر است؛ خمس و زكات و ديون واجب را پرداختن و حق فقرا و محرومان و ديگر حقوق دينى را ادا كردن است.»
«وتعب الأبدان والاشتغال عن الأهل والولد وحظر الأنفس عن اللّذات»؛ «حج بدن را به سختى انداختن، از زن و فرزند دور شدن، و جان را از هواهاى نفسانى و شهوات و لذّتهاى نامشروع منع كردن و تمرين خودسازى و گناه نكردن است.»