34دروزيان به دو گروه عمده تقسيم مى‌شوند:
18 - عقّال يا اجاويد (جمع عاقل و جويد) يا روحانيان.
19 - جهّال. و به عبارت ديگر: روحانيان و جسمانيان.
عقّال؛ يعنى خردمندان و آگاهان، از آن جهت به اين نام شهرت يافته‌اند كه اسرار و رازهاى پنهان مذهب دروز را مى‌دانند و در بارۀ آن مى‌انديشند و آنها را مى‌فهمند. در مقابل ايشان، جهّال قرار دارند؛ يعنى آنان كه از آن اسرار و رازها بى‌اطلاع و بى‌خبرند.
پس جهل در اينجا به معناى حماقت، نادانى و بى‌اطلاعى از دانش‌هاى بشرى و علوم روز نيست بلكه فقط به معناى بى‌خبرى و ناآگاهى از اسرار و رازهاى پنهان مذهب است.
عقّال چه مرد باشند يا زن با پوشيدن جامۀ خاصّ و ممارست به اعمال و عبادت‌هاى ويژه، از بقيّه مشخّص مى‌شوند. تفسير نصوص مذهبى فقط مربوط به ايشان است و وظيفۀ رساندن معارف مذهبى هم به عهدۀ آنان مى‌باشد.
عقّال داراى درجات و مراتب مختلفند و هرچه مقام علمى يك عاقل بالاتر باشد درجه و مرتبۀ او در مذهب دروز، بالاتر خواهد بود.
هيچ جاهلى مجاز نيست بدون نظر خاصّ رئيس عقّالِ منطقه يا روستاى خويش، صنف خود را ترك كند.
دروزيان گمان مى‌كنند كه بزرگ‌ترين عقّال، شيخ عقل است و او كسى است كه به عالى‌ترين درجۀ ممكن در زمينۀ اطلاع از كتب و اسرار مذهب دروز رسيده است؛ كتبى كه شديداً بر حفظ و نگهدارى آنها حريصند و ديگران را از خواندن آنها منع مى‌كنند.