91حديث معروف امام سجّاد(ع) به شبلى مى‌توان مشاهده كرد. 1ويژگى بارز حجّ آن است كه به مانند ديگر احكام و عبادات اسلامى، همۀ مناسك و مراسم و اجزاء آن به توحيد اشاره دارند و درس يكتاپرستى مى‌دهند. در متن جامعه و در ميان مردم، توحيد فقط اثبات و تذكّر به وجود خداوند و يگانگى او نيست، كه او از رگ گردن به انسان نزديكتر است. 2 بلكه توحيد يك جهان‌بينى است، در مقابل همۀ جهان‌بينى‌هاى شرك‌آلود. توحيد فضايى است براى انديشيدن، شناختن، عمل كردن و زندگى كردن. توحيد تبيين‌كنندۀ رابطۀ انسان با اجزاء هستى و بيانگر موقعيّت انسان در عالم، و در يك كلام مبنا و معيار هويّت الهى و انسانى انسان است.
رمزگرايى: بديهى است كه همۀ انسانها در بسيارى از مقولات زندگى خويش به نوعى از نشانه‌ها و نمادها استفاده مى‌كنند. اين گرايش به حدّى است كه گروهى، انسان را حيوان «نمادگرا» يا «سمبل‌ساز» ناميده‌اند. نمادها، نشانه‌ها و رمزها، معمولاً براى ايجاز، ابداع، هويّت‌بخشى، و از همه بالاتر و مهمتر براى بيان و توضيح موضوعات و مفاهيم معنوى و روحانى مورد استفاده و استناد قرار مى‌گيرند. نشانه‌ها و بهره‌گيرى از آنها براى موضوعات و به ويژه شناختهاى حاصل از تماس با نشانه‌ها، در تفكّر اسلامى، آيه‌شناسى ناميده مى‌شود، كه به جهت معنويّت حاكم بر تعاليم اسلامى از جايگاه ويژه‌اى برخوردار است.