30خورشيد درخشان را ديد، باز براى ارشاد قوم خود گفت: اين است خداى من! اين از آن ستاره و ماه باعظمت‌تر است. چون آن نيز نابود گرديد، گفت: اى گروه مشركان، از آنچه شما شريك خدا قرار مى‌دهيد از همه بيزارم. من با ايمان خاص، روى به سوى خدايى آوردم كه آفرينندۀ آسمانها و زمين است و من هرگز با مشركان موافق نخواهم بود.»

ابراهيم(ع) پس از سرافراز برون آمدن از بسيارى آزمونهاى دشوار و بعد از هجرت به فلسطين، مأمور شد تا همسرش و فرزند نوزادش را در سرزمينى خشك و لم‌يزرع رها كند و بازگردد، و او بدون ذرّه‌اى ترديد به اين دستور عمل كرد. ¹ و اين، زمينۀ نمايش قدرت الهى و وفاى به وعده‌هايش و اجابت دعاهاى ابراهيم(ع) شد. ²كلام الهى، ابراهيم(ع) را به عنوان پدر موحّدين معرّفى نموده و به مسلمانان خطاب مى‌كند كه: ابراهيم پدر شماست

(هُوَ اجْتَبٰاكُمْ وَ مٰا جَعَلَ عَلَيْكُمْ فِي الدِّينِ مِنْ حَرَجٍ مِلَّةَ أَبِيكُمْ إِبْرٰاهِيمَ :)