24زمينى‌اش آرام و قرار نيافته بود. تا سرانجام فرمان بناى خانه‌اى براى عبادت، معبدى براى آدم(ع) و براى همسر و فرزندانش، براى تعيين جهت عبادت، براى هدايت، براى تقدّس بخشيدن به زمين، براى آرامش، براى امنيّت، براى ظهور آيات و شعائر الهى، براى برقرارى ارتباط بين زمين و آسمان، براى قطبى كردن و جهت‌دار كردنِ عالم، براى تعيين جهت توجّه و حركت، براى نشان دادن نقطۀ عروج و حتّى براى تعريف حالت دفن مردگان، صادر شد. امّا اين خانه، كه خانۀ مشترك خداوند و انسان بود، و از سويى به خداوند منسوب بود ¹ و از سوى ديگر براى خليفه و جانشين او در زمين قرار داده شده بود، ² در كدام نقطه بايد بنا مى‌شد. مكان تعيين شد: مركز زمين، مركز عالم، همان نقطه‌اى كه خشكى از آن آغاز شده و گسترش يافته بود. از نقطه‌اى كه مقابل مطاف كرّوبيان (ضراح و بيت‌المعمور و عرش الهى) بود.

شيخ مفيد در معرّفى آن نقل مى‌كند كه: «آمده است حديثى كه خداوند سبحان خلق نموده است خانه‌اى را در زير عرش كه نام گذارده است آن را بيت‌المعمور كه حجّ مى‌كنند ملائكه آن را در هر سال، و خلق نموده است در آسمان چهارم خانه‌اى را كه نام گذارده است آن را ضراح و امر فرموده است ملائكه را به حجّ و تعظيم آن و طواف دور آن، و خلق نموده