11و ابن حجر اين آيه را به عنوان يازدهمين آياتى در كتاب خود آورده كه در فضلِ اهل‌البيت نازل شده است، ابن عباس گفت وقتى آيۀ مذكور نازل گرديد رسول خدا به على فرمود:
هو انت و شيعتك. تأتى أنت و شيعتك يوم القيامۀ راضين مرضيّين، و يأتى عدوّك غضاباً مُقْمَحينَ 1
منظور اين آيه [و خير البريۀ \بهترين آفريدگان]تو و شيعۀ تو است. تو با شيعۀ خود در روز قيامت به پيشگاه خدا مى‌آييد در حالى‌كه از خدا خشنود هستيد و خدا نيز از شما خوشنود مى‌باشد، و دشمن تو بر خدا درمى‌آيد درحالى‌كه خشمگين بوده و لگام بردهان دارند و يا سرشان را به خاطر تنگىِ غل به بالا گرفته‌اند.
و نيز پس از دهمين آيه - از آياتى كه دربارۀ‌فضيلت اهل‌بيت ذكر كرده است -، يعنى آيه: وَ لَسَوْفَ يُعْطِيكَ رَبُّكَ فَتَرْضىٰ 2
پرودگارت آن‌چنان تو را مشمول عطاياى خود خواهد ساخت كه خشنود گردى.
ابن حجر مى‌گويد: احمد در «المناقب» آورده است كه رسول خدا به على فرمود: