54 عبدالمطلب: مى‌رسد. ¹على بن ابراهيم قمى در تفسير فرمودۀ خداى متعال: وَ اعْلَمُوا أَنَّمٰا غَنِمْتُمْ مِنْ شَيْءٍ فَأَنَّ لِلّٰهِ خُمُسَهُ وَ لِلرَّسُولِ وَ لِذِي الْقُرْبىٰ مى‌گويد: «ذى القربى»، امام (ع)، يتيمان، مستمندان و در سفر ماندگان‌اند و مقصود از اين افراد، فقط يتيمان خاندان پيامبر و مستمندان و در راه ماندگان آنها مى باشند. خمس، از غنيمت خارج و به شش سهم تقسيم مى شود: سهمى براى رسول خدا، سهمى براى امام كه امام سهم خدا و رسول را به ارث مى‌برد. بر اين اساس امام داراى سه سهم خواهد بود و سه سهم ديگر، مربوط به يتيمان و مستمندان و در راه ماندگان خاندان نبىّ اكرم(ص) است.» ²

وى در تفسير آيۀ شريفۀ: وَ آتِ ذَا الْقُرْبىٰ حَقَّهُ وَ الْمِسْكِينَ وَ ابْنَ السَّبِيلِ ... ³ مى‌گويد: « منظور از «ذى القربى» نزديكان رسول خدا (ص) هستند و شأن نزول آيۀ شريفه در مورد حضرت فاطمه(عليها السلام) است كه فدك را براى او مقرّر داشت و مقصود از «مستمندان» فرزندان فاطمه و منظور از «در راه ماندگان» دودمان پيامبر و فرزندان فاطمه‌اند» ⁴

سيّد مرتضى مى‌گويد: « اگر گفته شود : اين شيوۀ