14هم‌چنين فرموده است:

وَ مٰا أَفٰاءَ اللّٰهُ عَلىٰ رَسُولِهِ مِنْهُمْ فَمٰا أَوْجَفْتُمْ عَلَيْهِ مِنْ خَيْلٍ وَ لاٰ رِكٰابٍ ؛

«و آن چه را خداوند از آنان (يهوديان) به رسولش بازگردانده، چيزى است كه شما براى به دست آوردن آن نه اسبى تاختيد و نه شترى (زحمتى نكشيديد)».

در موردى ديگر فرمود:

مٰا أَفٰاءَ اللّٰهُ عَلىٰ رَسُولِهِ مِنْ أَهْلِ الْقُرىٰ فَلِلّٰهِ وَ لِلرَّسُولِ وَ لِذِي الْقُرْبىٰ وَ الْيَتٰامىٰ وَ الْمَسٰاكِينِ وَ ابْنِ السَّبِيلِ ... ؛

«آن چه را خداوند از اهل اين آبادى‌ها به رسولش بازگرداند از آنِ خدا و رسول و خويشاوندان او و يتيمان و مستمندان و در راه‌ماندگان است... ¹»

هم‌چنين فرمود: وَ آتِ ذَا الْقُرْبىٰ حَقَّهُ وَ الْمِسْكِينَ وَ ابْنَ السَّبِيلِ ؛ «و حق نزديكان و مستمندان و در راه ماندگان را بپرداز.... ²»

شايد در ذهن برخى از كسانى كه اخيراً خود را در زمرۀ دانشوران جازده‌اند اين‌گونه خطور كرده باشد كه از آيات مزبورتنها آيۀ شريفۀ نخست بر خمس دلالت دارد نه