20خواهد بود، و شاهد اصل بحث، عدم قبول عبادت منكرين ولايت است.
8 - محدودۀ حَرَم به پاس حرمت كعبه از احترام ويژۀ برخوردار است كه آثار آن در بسيارى از احكام فقهى ظهور دارد.
سماعة بن مهران از امام صادق(ع)پرسيد، مردى به من بدهكار بود و مدّتى غايب شد بعداً وى را در حال طوافِ دور كعبه ديدم آيا مال خود را از او بخواهم؟ امام ششم(ع)فرمود: نه، بر او سلام نكن، و او را نترسان تا از حرم بيرون آيد. بحث در بارۀ حرام بودنِ مطالبۀ دَيْن از بدهكارِ «پناهنده به حرم» نيست. چنانكه از درس مرحوم شهيد نقل شد، زيرا در حديث مزبور قيد «التجاء به حرم» اخذ نشده، بلكه اطلاق آن شامل «غير حال پناهندگى» هم مى‌شود و اگر تقييدى باشد بايد آن‌را از دليل ديگر استظهار كرد.
9 - گر چه حوادث سهمگين سيل و مانند آن، چند بار به محدودۀ كعبه آسيب رساند، ليكن آيات الهى آن، مانند حجرالأسود، مقام ابراهيم و... هرگز از بين نرفت و هر بار با معجزه‌اى همچنان از گزند سوانح ناگوار مصون مانده‌اند.
زراره از امام باقر(ع)پرسيد: آيا شما حضرت حسين بن على (ع) را ادراك كرده‌اى؟ فرمود: آرى، بياد دارم كه در خدمت آن حضرت در مسجد كنار كعبه بودم و مردم در بارۀ مقام ابراهيم(ع)سخن‌هاى گوناگون داشتند. بعضى مى‌گفتند: مقام را سيل برد و برخى مى‌گفتند: مقام در جاى خود باقى است. امام حسين(ع)به من فرمود: مردم چه كرده‌اند؟ گفتم: مى‌ترسند سيل مقام را ببرد، فرمود: ندا كن، خداوند مقام را آيت و علامت قرار داد هرگز آن را نمى‌برد، آرام باشيد (مردم آرام