21شدند) 1.البته سيل مزبور غير از سيل سنه 17 هجرى است كه به سيل امّ نِهْشَل معروف است و در عصر عُمَر رخ داد زيرا در آن زمان وجود مبارك امام حسين(ع)كه در سال سوم هجرى بدنيا آمد بيش از چهارده سال نداشت و حضرت سجاد(ع)هنوز بدنيا نيامده بود، چه رسد به امام باقر(ع).
به هر تقدير ظهور اعجاز الهى در رخدادهاى خطرخيز، ضامن صيانت آيات بيّنه حرم بوده و هست و سن شريف امام باقر(ع)طبق نقل صدوق - ره - در من لايحضره الفقيه در واقعه كربلا چهار سال بود 2.
بناى كعبه در ادوار تاريخ از ارتفاع 9 ذراع (4/5 متر) به 18 ذراع (9 متر) رسيده و در اين حال مسقّف شد سپس در واقعه حجاج و ابن زبير به 27 ذراع (13/5 متر) بالغ شد 3تا به ارتفاع كنونى رسيده است. ليكن پايه‌هاى معنوى آن چنانكه از امام صادق(ع)رسيده است به هفتمين طبقه زمين(نهايت آن) و ارتفاع حقيقى آن به هفتمين طبقه سپهر(نهايت آن) خواهد بود 4.
10 - هر مؤثّرى در اثر خاص خويش تجلى دارد و هر اثرى واجد مزاياى ويژۀ مؤثّر خود خواهد بود و آنچه در باره كلام متكلم آمده است كه: «المَرء مخبوءٌ تحت لسانه» ، و يا در باره كتاب كاتب آمده است كه: «كتاب المرء معيار عقله...» 5 و يا در باره فرستاده مرسِل آمده است كه: «رسُولك ميزان نُبْلِك...» 6همه اينها به عنوان تمثيل است نه تعيين و روح جامع همه آنها همانست كه اثر جلوه مؤثر است و مؤثر در اثر خويش نهفته است. از اين رهگذر مى‌توان همه آثار خليل(ع)و ذبيح(ع)را در مهندسى و معمارى و بنّايى كعبه جستجو نمود و هر