58چنانكه نقل شده است كه: روزى على - عليه‌السلام - در حضور جمعى از اهل بيت و ياران خاصّ خود خطبه‌اى خواند، و ضمن آن، پس از برشمردن تحريفها و دگرگونيهايى كه زمامداران پيشين - دانسته و آگاهانه - در احكام اسلام به وجود آورده بودند، اظهار نگرانى كرد كه: اگر من بخواهم امت اسلامى را به زمان رسول خدا برگردانم و آنان را وادار به اجراى صورت درست اين احكام كنم، سپاهيان من از اطرافم پراكنده مى‌شوند، و جز تعداد اندكى از شيعيان و كسانى كه موقعيت و فضيلت مرا مى‌شناسند، و امامتم را قبول دارند، كسى با من نمى‌ماند. امام در اين خطبه يكى از احكام تحريف شده را بلند خواندن «بسم‌اللّٰه...» معرفى كرد. 1
اين بيان امام نشان مى‌دهد كه بلند خواندن «بسم‌اللّٰه...» بر اثر فشار زمامداران قبلى، چنان‌به دست فراموشى سپرده شده بوده كه عامۀ مردم حاضر نبودند آن راحتى از شخصيت والايى چون على - عليه‌السلام - بپذيرند!
اين مسأله به قدرى اهميت داشت كه از طرف امامان معصوم بعد از على - (ع) - هم مورد تأكيد واقع شده است، چنانكه «امام رضا» - عليه السلام - آن را به مأمون عباسى توصيه نموده، مى‌فرمايد: جهر «بسم‌اللّٰه...» در همۀ نمازها سنت است. 2
«امام عسكرى» - (ع) - نيز آن را يكى از نشانه‌هاى پنجگانۀ مؤمن