16در «ناصريات» ¹ و «الانتصار» ² و ابن زهره (511 - 585 ه‍ ق) در «الغنيه» ³ اظهار داشته‌اند: «چنانكه تمام مفسرين در تفسير اين آيه گفته‌اند: مقصود از آن، «اذا قمتم من النوم» است، يعنى «چون از خواب برخاستيد، براى نماز، وضو بگيريد». برخى از فقهاى بزرگ معاصر نيز در بيان دلايل حكم مورد بحث، به اين آيه اشاره نموده‌اند. ⁴ گذشته از اينكه فقهاى مذكور در استدلال به آيه، اجماع مفسرين را مطرح كرده‌اند، آنچه براى فقهاى شيعه مهم است اين است كه امام معصوم نيز چنين تفسيرى از آيه نموده است، چنانكه در حديث موثقى از «ابن بكير» نقل شده است كه مى‌گويد:

به امام صادق - (ع) - عرض كردم: معناى آيۀ: «إِذٰا قُمْتُمْ إِلَى الصَّلاٰةِ ...» چيست؟

حضرت فرمود: «يعنى هرگاه از خواب برخاستيد»، عرض كردم: خواب وضو را باطل مى‌كند؟ فرمود: «هرگاه بر گوش غالب آيد و صدا را نشنود» ⁵ لذا فقهاى شيعه بر اساس تفسير آيه و تبيين امام معصوم - ع - ، فتوا داده‌اند كه خواب، خود حدث و ناقض وضو است.

بنا بر نقل «ابن رشد قرطبى» - از فقهاى قرن پنجم اهل سنت - در «بداية المجتهد» برخى از فقهاى اهل سنت نيز در مورد ناقض بودن